20 พฤศจิกายน 2567 ชาวนาที่จังหวัดยโสธรใช้ลานจอดและรันเวย์ของสนามบินเป็นสถานที่ตากข้าวเปลือกไล่ความชื้นแทนการนำข้าวไปตากตามถนนกีดขวางการสัญจรและเพิ่มความเสี่ยงให้ผู้ใช้รถใช้ถนน  พร้อมระบุ ถ้าข้าวเปลือกไม่แห้งขนไปขายถูกหักค่าความชื้น สูญเสียรายได้ไม่น้อย

โดยชาวนาในพื้นที่ตำบลโคกสำราญ อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร และอีกหลายตำบลใกล้เคียงกันต่างพากันนำข้าวเปลือกของตนที่เก็บเกี่ยวเสร็จไปตากแดดเอาไว้ที่บริเวณลาดจอดเครื่องบินและรันเวย์ภายในสนามบินกองทัพบก อำเภอเลิงนกทา ซึ่งตั้งอยู่พื้นที่ตำบลโคกสำราญ ซึ่งเป็นสนามบินเก่าที่มีการก่อสร้างมาตั้งปี พ.ศ. 2506 สมัยสงครามเวียดนาม แต่ปัจจุบันได้เลิกใช้งานไปแล้วและกองทัพบกเป็นผู้ดูแล

ลานจอดเครื่องบินและรันเวย์ยังคงอยู่ในสภาพใช้งานได้ตามปกติ ชาวนาที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงจึงได้ขออนุญาตหน่วยทหารที่ดูแลและนำข้าวเปลือกของตนไปตากแดดไล่ความชื้นก่อนจะนำไปขาย แทนการนำข้าวเปลือกไปตากเอาไว้ตามถนนเหมือนพื้นที่อื่นเพื่อความปลอดภัยของตัวชาวนาเองและผู้ใช้รถใช้ถนน ซึ่งเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย

โดยในแต่ละวันก็จะมีชาวนาพากันนำข้าวไปตากที่สนามบินแห่งนี้ไม่ต่ำกว่าวันละ 100 ราย สลับผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปเรื่อยๆและจะใช้ระยะเวลาตากข้าวคนละประมาณ 2 วัน ก็จะพากันขนย้ายข้าวเปลือกที่แห้งสนิทกลับบ้านไปและส่งขายเป็นรายได้บางส่วน แต่ในช่วงกลางคืนชาวนาก็จะไปนอนเฝ้าข้าวของตนที่ตากเอาไว้ทุกคืนเพื่อป้องกันมิจฉาชีพเข้าไปลักขโมยข้าวเปลือกที่ตากเอาไว้