คุณลุงตาบอด กินบะหมี่กึ่งฯ แช่น้ำประทังชีวิตตามลำพังกับสุนัขคู่ยาก บ้านไร้น้ำ-ไฟมานานนับ 10 ปี จ.นนทบุรี 

วันที่ 16 ก.พ.67 นายนนทรานุวัตร พรมจันทร์ ประธานคณะติดตามงานนนทบุรี เดินทางลงพื้นที่ยังบ้านเลขที่ 73 ซอยติวานนท์ 18 แยก 3/8 ต.ตลาดขวัญ อ.เมือง จ.นนทบุรี หลังได้รับแจ้งขอความช่วยเหลือจาก นางวิมลศิริ  มีสมสังข์ เจ้าหน้าที่ อสม.ในพื้นที่ว่า มีชายสูงอายุรายหนึ่งพักอยู่ในบ้านพักที่ผุพังทรุดโทรมจนใกล้จะพัง บริเวณรอบบ้านและในบ้านเต็มไปด้วยขยะจำนวนมาก ซึ่งนอกจากชายผู้สูงอายุรายนี้จะตาบอดข้างหนึ่งส่วนอีกข้างมองเห็นลางๆ แล้ว น้ำประปากับไฟฟ้าก็ถูกตัดไปนานกว่า 20 ปี จนทุกวันนี้ต้องอาศัยเงินจากเบี้ยคนพิการและคนชรา รวมกัน 1,600 บาท ซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแช่น้ำกินเพื่อประทังชีวิตในแต่ละวัน

ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่พบว่า ชายคนดังกล่าวคือนายสมรักษ์ อายุ 65 ปี อดีต รปภ. ซึ่งถูกรถชนจนทำให้หมอนรองกระดูกเคลื่อนทับเส้นประสาท จนต้องออกจากงานมาใช้ชีวิตตามลำพัง ที่บ้านพักหลังนี้เนื่องจากอาการเจ็บป่วยจนทำเดินไม่ถนัด

จากการสอบถามลุงสมรักษ์ เปิดเผยว่า ปัจจุบันตนใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังนี้ตามลำพังกับสุนัขอีกหนึ่งตัว ครอบครัวตนเคยมีภรรยากับลูกชาย แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมานานมากแล้ว ตนไม่อยากพูดถึง เนื่องจากสุขภาพตนไม่ดีจากอาการหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท และดวงตาก็บอดไปข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่ง ก็มองเห็นแค่ลางๆ ทำให้ตนเคลื่อนไหวหรือขยับตัวลำบาก ทุกวันนี้ตนได้รับเงินช่วยเหลือจากเบี้ยผู้สูงอายุกับคนพิการที่ได้มาในแต่ละเดือน ไปซื้อมาม่า (บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป) และน้ำดื่มมาตุนเก็บไว้ที่บ้านเพื่อใช้กินประทังชีวิต

ลุงสมรักษ์ กล่าวอีกว่า แต่เนื่องจากที่บ้านตนมีหนูเยอะ ตนจึงต้องนำมาม่าไปเก็บไว้ในโอ่งน้ำแทนแล้วปิดฝา เพราะหากเก็บไว้บนบ้านก็จะถูกหนูมารุมกัดแทะจนเกือบหมด จะทำให้มีมาม่าไม่พอกิน ซึ่งเวลาที่ตนหิวตนก็จะนำเส้นมาม่าไปแช่น้ำไว้รอให้เส้นมันนุ่มจึงนำมากินต่อได้ง่ายไม่ต้องต้มหรือไม่ตนก็กินเส้นมาม่าดิบๆ ไปเลย ซึ่งสะดวกกว่าที่จะนำไปต้มให้สุก เพราะที่บ้านตนเตาแก็สก็ไม่มี น้ำไฟก็ไม่มี จึงต้องอาศัยเส้นมาม่าแช่น้ำประทังชีวิตไปในแต่ละมื้อ

ลุงสมรักษ์ กล่าวอีกว่า ความลำบากที่สุดของตนในตอนนี้คือ เรื่องของน้ำประปาที่ตนไม่มีใช้มานานกว่า 10 ปีแล้ว ส่วนไฟฟ้าก็ถูกตัดมานานเกือบ 20 ปีเช่นกัน เรื่องไม่มีไฟฟ้าใช้นั้นสำหรับตนจะมืดหรือสว่างมีค่าไม่แตกต่างกัน เพราะตนตาบอดอีกข้างก็มองเห็นลาง ๆ จะไม่มีไฟฟ้ามีแสงสว่างหรือไม่ ไม่มีผลกับตน แต่ที่เดือดร้อนมากที่สุดคือเรื่องของน้ำประปา ที่ตนไม่มีใช้อาบใช้กินเลย ทุกวันนี้ตนจะอาบน้ำเพียงเดือนละครั้งเท่านั้นจากน้ำขวดที่ซื้อมาหรือมีเพื่อนบ้านเอามาบริจาคช่วยเหลือ เพราะต้องออกไปติดต่อเบิกเงินเบี้ยเลี้ยงเพื่อนำไปซื้อมาม่ากับน้ำดื่มมาตุนในแต่ละเดือน หากจะมีใครหรือความช่วยเหลืออะไรมาช่วยตนจริงๆ ตนขอเป็นแค่เรื่องน้ำประปาเรื่องเดียวพอ เรื่องไฟฟ้าไม่จำเป็นสำหรับตน เรื่องทำความสะอาดขยะที่เรี่ยราดเกลื่อนบ้านนั้น ก็ไม่ต้อง ตนขอเป็นคนจัดการเอง เพราะตนไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ตนชอบใช้ชีวิตสงบ ๆ แบบนี้ แม้บางครั้งจะมีความคิดถึงอดีตภรรยาอยู่บ้างก็ตาม

ทางด้านนางวิมลศรี มีสมสังข์ เจ้าหน้าที่ อสม.กล่าวว่า  ก่อนหน้านี้มีเจ้าหน้าที่ อสม.มาพบเจอลุงเดินอยู่บนถนนในซอย ในลักษณะเดินตามเส้นขาวบนถนนตรงเป๊ะ ทีแรกก็ไม่มีใครรู้ว่าลุงตาบอดมองเห็นลางๆ จนได้เข้าไปพูดคุยด้วยจึงทราบว่าลุงแกเป็นผู้พิการทางสายตา อาศัยอยู่บ้านหลังเก่าตามลำพัง จึงลงพื้นที่มาตรวจสอบพอเห็นสภาพบ้านกับความเป็นอยู่แล้ว ก็อดสงสารไม่ได้ เคยมีเจ้าหน้าที่ พม.มาช่วยเหลือแกแค่ครั้งเดียวแล้วก็ไม่ได้กลับมาดูแลช่วยเหลือแกต่ออีกเลย ทุกวันนี้ตนต้องคอยแวะมาดูนำน้ำดื่มมาให้ลุง

นางวิมลศรี กล่าวอีกว่า จากการสอบถามลุง ทราบว่า แกอยู่เพียงลำพังคนเดียวไม่มีพี่น้องครอบครัวมาดูแล ลุงแกอยากได้น้ำประปาไว้ใช้มากกว่าไฟฟ้า เพราะตาแกมองไม่เห็น ไฟฟ้าจึงไม่มีประโยชน์สำหรับแก ที่ผ่านมาตนได้ไปติดต่อหน่วยงานต่างๆทั้ง พม.และเทศบาล เพื่อขอความช่วยเหลือให้กับลุงมานานเป็นเดือนแล้ว แต่ก็ยังไม่มีหน่วยงานใดติดต่อกลับมา ประกอบกับตนมีงานที่ต้องทำอีกหลายอย่างจึงไม่มีเวลาไปตามเรื่องที่แจ้งขอความช่วยเหลือไว้ ยิ่งมาทราบว่า ในแต่ละวัน ลุงแช่มาม่ากินแทนข้าวด้วยแล้วก็รู้สึกสงสารแกมากขึ้น ซึ่งแกก็มีรายได้จากเบี้ยผู้สูงอายุและเบี้ยผู้พิการเดือนละพันกว่าบาทเท่านั้น  ตอนนี้ก็ได้แต่รอกันว่าจะมีหน่วยงานไหนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลืออะไรได้บ้าง

พิรฎา