วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2567 นายกมล นวลใย ผู้อำนวยการสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 13 (แพร่) เปิดเผยว่า ในช่วงเดือนมกราคมถึงเดือนเมษายนของทุกปี เป็นช่วงฤดูกาลของการเกิดไฟป่า ในพื้นที่ภาคเหนือ โดยกรมอุทยานแห่งชาติฯ ได้กำหนดมาตรการในการป้องกันแก้ไขปัญหาหมอกควันไฟป่า สำหรับการป้องกันและควบคุมไฟป่า ในการเตรียมพร้อมกำลังพลเพื่อดับไฟป่าและเฝ้าระวังควบคุมพื้นที่ตลอดห้วงฤดูไฟป่าอย่างต่อเนื่องนั้น

ล่าสุด เมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2567 นายประวิทย์ ใจคำ หัวหน้าอุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย พร้อมเจ้าหน้าที่หน่วยพิทักษ์ฯที่ วศ.4 และ วศ.5 ร่วมกับราษฎรอาสาป้องกันไฟป่าบ้านอ้อ ตำบลสันดอนแก้ว จ.ลำปาง การสร้างหอดูไฟแห่งแรกของอุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย

การสร้างหอดูไฟครั้งนี้ เพื่อเป็นจุดให้เจ้าหน้าที่ใช้ตรวจดูไฟ และสำหรับเป็นจุดตรวจการณ์ โดยมีรัศมีระยะตรวจการณ์สูงสุดของหอดูไฟจะอยู่ ระหว่าง 30-40 กิโลเมตร จากการใช้กล้องส่องทางไกล เนื่องจากอุทยานเวียงโกศัย ไม่มีสถานีควบคุมไฟป่า และไม่มีหน่วยงานบูรณาการในพื้นที่ การป้องกันไฟป่าในพื้นที่จะมีกำลังของเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย และราษฎรเครือข่ายป้องกันไฟป่า มาอยู่ประจำจุดทุกวัน สำหรับหอดูไฟ สร้างจากนั่งร้านเหล็ก จำนวน 7 ชั้น ความสูงประมาณ 10 เมตร สามารถสังเกตการณ์ไฟป่าได้ครอบคลุมในพื้นที่ป่าของอุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย และป่าสงวนแห่งชาติป่าแม่จางฝั่งซ้าย ในท้องที่อำเภอแม่ทะและอำเภอสบปราบ จังหวัดลำปาง 

อุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย เป็นอุทยานแห่งชาติที่ตั้งอยู่ในเขตอำเภอลอง อำเภอวังชิ้น จังหวัดแพร่ และอำเภอเถิน อำเภอสบปราบ อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง มีลักษณะภูมิประเทศเป็นภูเขาสูงสลับซับซ้อน ประกอบด้วยป่าดงดิบเขา ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็มรัง นอกจากนี้ยังมีป่าสนและทุ่งหญ้าในบริเวณยอดเขาสูง เป็นแหล่งกำเนิดแม่น้ำหลายสาย

ที่ผ่านมาอุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย ได้ออกปฏิบัติงานด้านการป้องกันและควบคุมไฟป่าในพื้นที่รับผิดชอบของอุทยานฯ โดยเจ้าหน้าที่หน่วยพิทักษ์อุทยานฯ ที่ วศ.3 (แม่อิบ) และเจ้าหน้าที่หน่วยพิทักษ์อุทยานฯ ที่ วศ.4 (สมัย) ร่วมกับประชาชนบ้านอ้อ บ้านสันป่าเปา และบ้านสันดอนแก้ว ตำบลสันดอนแก้ว อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง ซึ่งเป็นหมู่บ้านเครือข่ายของอุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย ดำเนินการทำแนวกันไฟบริเวณป่าดอยถ้ำแจ้ง เพื่อป้องกันไฟป่าลุกลามเข้าในเขตป่าอนุรักษ์ โดยเป็นความร่วมมือของพี่น้องประชาชนในพื้นที่ที่เห็นคุณค่าของป่าอนุรักษ์ ซึ่งก่อประโยชน์ทางตรงและทางอ้อมต่อวิถีชีวิตของชาวบ้าน ทั้งการสร้างความชุ่มชื้นให้พื้นที่ รวมถึงการลดผลกระทบจากปัญหาไฟป่า หมอกควัน และฝุ่นละออง

ที่มา : กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช