วันที่ 26 มกราคม 2567 นายสังสรร (สงวนนามสกุล) อายุ 55 ปี ชาว อ.บ้านด่าน จ.บุรีรัมย์ รีบพาเด็กชาย อายุ 10 ขวบ ซึ่งเป็นลูกชายตัวเองมาส่งโรงพยาบาลบ้านด่าน เนื่องจากถูกระเบิดปิงปองระเบิดใส่ แพทย์ใช้เวลาประมาณ 2 ชม. ในการตกแต่งแผล พบว่าร่างผู้บาดเจ็บถูกสะเก็ดระเบิดปิงปอง บริเวณหน้าอก 1 แผล ,นิ้วโป้งซ้ายฉีกขาด ,เนื้อฝ่ามือขวาหลุดออกและโดนหน้าผาก 1 แผล

สอบถามผู้บาดเจ็บ เล่าว่า เก็บลูกระเบิดปิงปองได้ ที่ข้างทาง มีสก็อตเทปสีดำพันเอาไว้ มีชนวนโผล่ออกมา จึงอยากจะเล่น เพราะไม่เคยจุดมาก่อน เห็นเพียงรุ่นพี่จุดหลังโรงเรียน จึงวิ่งไปเอาไฟแช็กในบ้านแล้วเดินออกไป โดยไม่บอกให้พ่อรู้ จากนั้นได้เอาไฟแช็กจุดชนวน แต่รู้สึกกลัวจึงเอารองเท้าแตะตีชนวนให้มันดับ แต่ไม่ดับ จึงคว้ามาหวังจะขว้างให้พ้นออกไป พอลูกระเบิดหลุดจากมือนิดเดียว เกิดเสียงดังสนั่น ก่อนที่พ่อจะวิ่งมาดูและพาไปส่งโรงพยาบาลดังกล่าว ยอมรับว่าเล่นครั้งแรก แต่ไม่คิดว่าจะแรงขนาดนี้

พ่อผู้บาดเจ็บเล่าว่า ช่วงนั้นตนอยู่หลังบ้าน ก่อนหน้านี้เห็นลูกชาววิ่งเข้าบ้านแล้วรีบออกไป คาดว่าน่าจะมาเอาไฟแช็ก ไม่นานได้ยินเสียงระเบิด คิดอยู่ในใจเลยว่าลูกชายแน่นอน จึงวิ่งออกมาดู ครั้งนี้โชคดีที่ระเบิดไม่โดนจุดสำคัญ มิเช่นนั้นอาจจะเสียใจมากกว่านี้ ส่วนระเบิดปิงปองที่ลูกชายเก็บได้ น่าจะมีคนทำหล่นในช่วงเทศกาลปีใหม่